De Paradox van het anders zijn

In het Antwerpse Borgerhout, een opgewaardeerde wijk, waar maandelijks ‘initiatieven’ worden ondernomen, staat er een koffiezaak. Op een hoek, bij een kerk. Oscar & the Wolf -een van mijn favoriete bands-  weerklinkt aarzelend in het zorgvuldig sjofel gedecoreerde zaakje. Met parket op de vloer en bakstenen tegen de muur; de populaire balans tussen degelijkheid en improvisatie. Een geliefde stijl in Antwerpen. Het hoeft voor ons allemaal niet meer chique en glamoureus te zijn. Krakkemikkig gezellig is prima. Als het maar origineel en goed gevonden is. En zo werden er talrijke originele en goed gevonden koffiezaakjes uit de grond gestampt. Allemaal anders, op dezelfde manier.

Het volk binnen de vier muren is het gekende koffiezaakvolk. Nieuwe mama’s met verse baby’s. Jonge mensen achter laptops gebukt en Engels pratende Belgen vol ambitieuze plannen en projecten. En ik. De schrijvende eenzaat zonder lawaai. We vormen samen onbedoeld een groepje: klanten van de Mokkakapot. Het koffiezaakvolk dus. We horen per ongeluk, apart samen. Al voel ik weinig connectie met de biothee-drinkende en bioboterham-etende mensen rondom mij. Ik voel me er niet bij horen, ik kijk naar hen, ik ben niet één van hen. Misschien is dat omdat ik één van zeldzame personen ben zonder de famous witte Adidassen aan mijn voeten heb. Of misschien omdat ik graag wil geloven dat ik anders ben.

Een mensenjong zit toch gek in elkaar. Aan de ene kant doen we wanhooppogingen om erbij te horen. En daar kunnen we ons weleens in verliezen. We hebben nogal al nood aan bevestiging, wat dat ook mag betekenen. Een nood die vooral bij identiteit-zoekende jongeren te vinden is.
Bullshit -pardon my French- het zit in elke mens, met eender welke leeftijd.


Zij, die geen f*ck geven, worden bevriend met anderen die dat ook niet doen. We zijn kuddedieren. Aan de andere kant willen we als kuddedier ook uniek zijn. We willen ons onderscheiden van de rest -ik met mijn blog, zij met haar roos haar en hij met zijn make-up- Van die o-zo beruchte rest. We willen dat onze unieke zelf wordt geaccepteerd door rest. Het is de eeuwige paradox van het anders zijn.

Stay golden!

Bisous

Je kleine schrijver

Lina

Oscar & the Wolf, download Princess

Mokkakapot, Sergeyselsstraat 2, 2140 Antwerpen ****